WANHOOPSDAAD
Als een donderslag bij heldere hemel
als een bliksemschicht
die de lucht doorklieft
zo voel ik plots
God zijn verdriet
over dit leven
door Hem gegeven
nu genomen
tot een eind gekomen…
Wie kende zij gedachten?
wie weet van zijn angstige nachten?
wie zag de wanhoop achter dat gesloten gezicht?
hoe lang heeft Hij gezocht en niet gevonden?
met wie voelde Hij zich nog verbonden?
Wat ging vooraf aan die wanhoopsdaad
naar wie heeft hij gevraagd?
wie hoorde die schreeuw om hulp die niet kwam?
wie is het die hem zijn leven ontnam?
O God, vergeef hem
’t is Uw kind
zorg dat hij nu
echte vrede vindt.
Tags: wanhoop, wanhoopsdaad
This entry was posted
on zaterdag, maart 23rd, 2013 at 12:10 and is filed under GEDICHTEN Cobi, In het dal, Overlijden.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.